Krick Koach

( Note : सुर्के थैली गीतको भाकामा पढ्नुहोला ।) लाइब्रेरी लाइब्रेरी लै लाइब्रेरी लाइब्रेरी लै लाइब्रेरी लाइब्रेरी लाइब्रेरी लै लै लाइब्रेरी लै लै लै Student : सिनियरले पढेको मोटो किताब खै ? मोटो किताब खै भन मोटो किताब खै ? सिलेबस ले मागेको हो त्यो किताब खै ? लाइब्रेरी लाइब्रेरी लाइब्रेरी लै लै लाइब्रेरी लै लै लै माकुरा जाल बुनेको रातो किताब खै ? रातो किताब खै भन रातो किताब खै ? कोठा चेपमा थुनेको हो त्यो किताब खै ? ईन्जिनियर बन्न हामी आको नि ईन्जिनियर बन्छौँ हामी क्या दामी चार वर्ष पर्खिउ अब चार वर्ष पर्खिउ । Friend : रामसाहिँला अल्छि गर्ने बानी । बँक गर्दै कलेज कहिल्यै नजानी खोजिरन्छौ निहुँ रामा क्लास बँक हान्ने निहुँ खोजिरन्छौ निहुँ रामा क्लास बँक हान्ने निहुँ Student : सिँचाई पानी भर्छौँ, ढुङ्गा माटो चिर्छौँ बाटो पूल बनाउँछम नि ढल प्रशोधन गर्छौँ थेउडोलाईटमा हेर्छौँ विद्युतपात्दान गर्छम् नि पास आउट मात्रै हुन देउ न देख्छौँ के के गर्छौ नि । आजै देखि पढ्नपर्छ सफल बन्नलाई पढ्नलाई नै चाहिएको मोटो किताब खै ? मोटो किताब खै भन मोटो किताब खै ? सिलेबस ले

उषाकाल बित्न नपाउँदैको झिसमिसेमै कृपककी आमाको निन्द्रा खुल्दछ । बडो स्फुर्तिका साथ उनी खाटबाट ओर्लिन्छिन् अनि पल्लो कोठामा पुगेर कराउँछिन् " कृपा ! ए नानी ! छिटो उठ् त ।चिया बनाएर भाइलाई दे त । " कृपाले तन्द्रामै " ह्वस् मामु ।" फर्काउँछिन् । अनि नुवाईधुवाई सरसफाइ गरेर फटाफट आमा पर कसाईकहाँ पुग्छिन अनि भन्छिन् " दाइ ! एक किलो राखिदिनु त । बोसो हटाएर । " त्यसपछि घर फर्कदा अनुहारमा अत्यासपूर्ण भाव झल्काउँदै बोल्न थाल्छिन् " लौ न नि ! यिनेरू अझै उठेका रहेनछन् । " आमाले कराएपछि दिदीभाइ दुवैजना उठेर आमालाई सघाउन थाल्छन् । कृपक सिरक पट्याउँदै छ । कृपा कोठा बढार्दै छे । आमा भान्सामा व्यस्त हुनुहुन्छ । सबैजना आज एकदमै व्यस्तता र हडबडीमा देखिन्छन् किनभने आज घरमा पाहुना आउँदैहुनुहुन्छ । पाहुना आउने दिन कृपकको घरमा विशेष सरसफाइ हुन्छ, टेबलका छरपस्ट किताब आफैँ तख्ता भित्र खाँदिन्छन्, दैलाबाहिरका उल्टापुल्टा जुत्ता चप्पल सपक्क मिलेर बस्दछन्, ओछ्यानका तन्नाहरू फेरिन्छन्, असरल्ल गृहस्थी अचानक व्यवस्थित भईदिन्छ अनि दालभात तरकारी पाक्ने ठाउँमा मासु

मेरो देश नेपाल यो हेर न कति सुन्दर । गण्डकी, कोशी, कर्णाली बग्दछन् निरन्तर ।। सगरमाथाको देशमा छन् अग्ला अग्ला पर्वत । उतरमा चीन अनि दक्षिणमा छ भारत ।। सौन्दर्यको खानी देश यो पहाडले सिँगारिएको । सेतो हिउँ टलक्क  टल्कँदा हिमाल मुस्कुराएको ।। तराईको अन्न अनि चारकोसे झाडी त्यो । यो देशको सुन्दरता त अगण्य रहेछ ओहो ।। कलकल बग्ने खोला अनि  छँगछँग गर्ने झरना । वसन्तको हरियालीमा कोइलीको त्यो वेदना ।। काँडे भ्याकुर हो एक चरा नेपालमा मात्र पाइने । सन्तोष मानी मजासित ढिँडो गुन्द्रुक खाइने   ।। जलश्रोतको दोश्रो धनी राष्ट्र हो यो नेपाल । पोखराको फेवाताल त्यो कोशी कर्णाली  विशाल ।। कृष्णमन्दिर न्यातपोल  र वसन्तपुरको  दरबार । चितवनको निकुञ्जमा पशुपन्छीको घरबार ।। गौतम बुद्ध जन्मिएथे यही सुन्दर देशमा । चारजात र छत्तिस वर्ण आफ्ना आफ्नै भेषमा ।।  सिता अनि भृकुटी हुन् हाम्रो देशको गौरव । पासांगल्हामुको साहस अघि हुन्छन् सबै नीरव ।। कलासंस्कृतिको देश यो अरनिको जन्माउँछ ।   अमरसिंह र बलभद्रको गाथा जुन छ फिजाउँछ ।। विर गोर्खाली  हौँ हामी जित्दछौँ यस  सं

" के रे ? के रे ? भगवान बन्ने रे ? " ठूल्ठूला आँखा पार्दै एकजना युवकतिर हेर्दै कर्कश आवाजमा विष्णु कराउँछन् " अनायासै बनिन्छ र भगवान ? भगवान बन्न त   राग द्वेष सबै त्याग्नुपर्दछ । " " राग भनेको त थाहा भएन हजुर । पराग त उहिल्यै छाडेको हो नि हजुर ……. " टाउको पछाडि हात लगेर कपाल मुसार्दै ति युवक भन्छन् " अनि बाँकी रह्यो देश को कुरा । देश त मरेर यहाँ प्रस्थान गर्ने बेलानै छोडिहालियो नि हजुर ! " " मुर्ख बालक ! " क्रोधित हुँदै विष्णु भन्छन् " तिमीले आफ्नो जीवनकालमा केही राम्रो काम गर्यौँ भनेर स्वर्गलोकमा ल्याएको । तर तिमी त उन्मत्त भएछौ ।" उत्निखेरै परबाट मुस्लिम धर्मका संस्थापक प्रोपेट मोहम्मद ( अल्लाह ) आइपुग्छन् ।" के छ विष्णुजी ? " अल्लाहले विष्णुलाई खबर सोध्छन् । " एना बिखैरी व कैफ हालाकुम " विष्णु जवाफ फर्काउँछन् । " ओहो गुरू । अरबी भाषा कहिले सिक्यौ ? " " तिमीले बोलेको सुनेर विस्तारै सिकेको नि गुरु ।" विष्णु आफुले अरबी सिकेका श्रेय अल्लाहलाई दिन्छन् । " हा

दशैँको अन्तिम दिन कोजाग्रत पूर्णिमाको पन्ध्र दिनमा तिहार हाम्रो घरदैलोमा आइपुग्छ । तर एक्लै अाउँदैन तिहार । साथमा ल्याउँदछ उज्यालो प्रकाश, उमंग-उत्साह र दाजुबहिनी दिदीभाइ बिचको जम्काभेटको कौतुहुलता। अौँसीको दिनमा लजाउने जुन र निदाउने अचलव्योमलाई धकधकाउन र अन्धकारको क्षतिपूर्ति गर्न नै तिहार अाइपुगेको हुनुपर्दछ । तिहार अर्थात दिपावलीको दिन लामालामा बत्तिका तार झुन्ड्याएर पुरै घर झिलिमिली बनाईन्छ । विवाहमा नयाँ घरमा भित्र्याउन सजाईएकी बेहुलीझैँ घरलाई सजाईन्छ । बेहुली भित्र्याउनलाई नै यत्रो अथक परिश्रम गरिन्छ। तर हाम्री बेहुली होइन भगवान विष्णुकी बेहुली – देवी लक्ष्मी भित्र्याउन । घरहरू मात्रै उज्यालो हुँदैनन् तिहारमा । मानिसका मन पनि उज्यालो भएर आउँछन् । विशेषगरी केटाकेटीको । तिहारमा देउसी – भैलो खेल्न केटाकेटीहरू खुबै रमाउने गर्दछन् । साँझ नपर्दै केटाकेटीहरू आ-आफ्नो कुम्ले फौज लिएर छिमेकमा भएका सम्पूर्ण घरमा डुली भ्याउँछन् । अरू बेला घरबाट कहिल्यै बाहिर ननिस्कने, वरिपरिको गाईँगुईँ केही थाहा नपाउने भुराभुरीसमेत देउसी खेल्दा "ए यहाँ मात्र होइन ….. देउसिरे ! ए चौध अञ्चल ……. देउसिर

छोरो आइ.सी.युमा भर्ना छ । आइ.सी.युको ढोका थोरै खुल्ला छ ।ढोका बाहिर बसिरहँदा त्यो खुल्ला भागबाट छोरा बेहोस अवस्थामा रहेको प्रष्ट देखिन्छ । छोरालाई कतिखेर होस आउँछ डाक्टरले भन्न सकेका छैनन् । यतिकैमा फोनको घण्टी बज्छ । टुङ्ग टुङ्ग टुङ्ग । उहाँले फोन झिक्नुहुन्छ । इन्डियाबाट छोरीको फोन आएको रहेछ । " हेल्लो " " हेल्लो बाबा ह्याप्पी बर्थ डे । के गर्दै हुनुहुन्छ ? " " अँ ….. " बोल्न आँट्दा आँट्दै छोरीले भन्छे " हजुरलाई त त्यहाँ पुरा मोज होला है । दादाले मिठाई सिठाई के के ल्याको होला । मामू पनि त्यहाँ हासेर बसिराख्नु भएको होला । " " हो नानू हो ( रुन मन लागे पनि मन थाम्दै ) यहाँ दादाले ( आइसियुको ढोकाको खुल्ला भागबाट बिरामी बाबुलाई चियाउँदै ) बाबालाई मन पर्ने चकलेट केक ( आँखाबाट आँसु खसाल्दै ) ल्याएको रहेछ । त्यहीँ खाँदै छौँ । ( आँसु पुछ्दै र छोरीले बुवा रोएको थाहा नपाओस् भनेर हाँस्न खोज्दै ) अनि मामू पनि यहीँ थिई । भर्खर बाथरुम पसी क्यार । " " अनि बाबा उसो भा दादालाई फोन दिनुन् । " ( टार्न खोज्दै ) " अनि नानू तिम्र

सामाजिक घटनाहरूलाई अचेल कर्ण-फुसफुस यन्त्रमा राखिन्छ सम्पादन गरिन्छ अनि फेसबुकको स्टोरीमा राखिन्छ वा युट्युबमा अप्लोड गरिन्छ । " डन्ट फरगेट टु लाइक कमेन्ट सेयर एन्ड सब्सक्राइब " भन्दै उक्त घटनामा आवद्ध व्यक्तिहरूलाई भाइरल बनाउन भरपुर प्रयत्न गरिन्छ । एकजना भाइ विभिन्न परिक्षा उतिर्ण गरी चर्चित कार्यक्रम 'को बन्छ करोडपति' को हट सिटमा पुग्छन् । अलि आत्तिएर बोल्दा उनले एक सामान्य प्रश्नको उत्तर बिगार्छन् ।यति भएपछि मानिसलाई के चाहियो उनको भद्दा मजाक बनाएर सामाजिक सञ्जालको भित्ता भरिइन्छ । भाइको परिवारमा गाली वर्षाउँदै फोन आउन थाल्छ । सामाजिक सञ्चालमा उनलाई रातारात भाइरल बनाइन्छ । गलत उत्तर दिनुभन्दा अगाडि उनले मिलाएका उत्तरहरूको अलिकति पनि कदर गरिँदैन । कार्यक्रमको सानो अंश बनाएर मिडियामा राखिन्छ जसको शिर्षक हुन्छ " के.बि.सिको सेटमा आएका एक युवक जसले एक पैसा नजिती घर फर्किए । हेर्नुहोस पुरा भिडियो । " अरे बाबा कसैले प्रगति गर्दा अलिअलि हन्डर खानु स्वभाविकै हो नि , मोटरसाइकल सिक्न खोज्दा एक दुइ चोटी त सुरूमा जो पनि लड्छ नि हैन र ? त्यसमा कसैलाई गिज्याउ

रमिता – यी न समिताकी दिदी हुन न त बबिताकी बहिनी नै । सर्वसाधारणलाई सजिलै ध्यानाकार्षण गर्न सक्ने कुनै पनि घटनालाई नै रमिता भनिन्छ । बिहान १० बजेको समय छ । सबैजना आआफ्नो काममा व्यस्त छन् । बस बिसौनीको छेवैमा मानिसहरु आफ्नो गन्तव्य तर्फ लाग्ने गाडी कुरीरहेका छन् ।सैनिक ब्यारेकको बाहिर दुई जना अङ्गरक्षक दाइहरू ठुलो ठुलो बन्दुक बोकेर बसिरहेका छन् । जुता सिलाउने दाइ एकजना आन्टीको चप्पल सिलाईरहनु भएको छ । केही विद्यार्थी मोटो झोला बोक्दै जेब्रा क्रसिङ्गबाट बाटो काट्दै छन् । यत्तिकैमा माथिबाट गुटुटुटु आवाज आउँछ । सबैजना आआफ्नो कामधन्दा छोडेर आकाशतर्फ आँखा डोर्याउँछन् । अनि बढ्न थाल्छ हेलिकप्टर ओर्लेको रमिता हेर्नेहरुको भिड । मानिस एक सामाजिक प्राणी रहेकोले समाजमा केकस्ता घटनाहरू घट्ने गर्दछन् र यस्ता घटनाहरूले उसलाई प्रत्यक्ष र अप्रत्यक्ष रुपमा केकस्ता असर गर्दछन् भनेर उसले विशेष चासो राख्दछ ।त्यसैले जुनसुकै बेला जुनसुकै ठाउँमा ठिङ्ग उभिएर रमिता हेर्न उ तयार रहन्छ । स्वयम्भू स्थित बुद्ध पार्कको अगाडि ठूलो भिँड छ । चारैतिर मानिसहरू उभिरहेका छन् । सयुंक्त यातायातबाट भर्खरै ओर्लेका यु