टिपिकल नेपाली बानी ( Typical Nepali Habits )

(तलको लेख काल्पनिक हो ।)

नमस्ते! मेरो नाम माइकल हो ।तर नेपालीहरूले मलाई माया गरेर माइकालाल भनेर बोलाउँछन् । लकडाउनमा बस्दा-बस्दै मैले नेपाली भाषा सिक्ने मौका पायो ।सो, आज म नेपाल र नेपालीहरूको बारेमा जानेका कुराहरू सुनाउँदै छु ।हल्ला नगरी सुनिदिनुस् है त ।

1) Crowding
हाम्रो देशमा बिच बाटोमा बम भेटायो भने मान्छे टाढा टाढा भाग्छन्, तर यहाँ नेपालमा कतै बम भेट्टियो भने बम कस्तो रैछ हेर्नलाई वरिपरी गोलो घेरा बनाएर बस्दा रैछन् । अझ कसैकसैले त झन कुकर बमनै उठाएर भात पकाउन लग्दा रैछन् ।

2) Formality
नेपालीहरू जसले जतिखेर जसलाई भेट्दा पनि "खाजा खानु भयो?" , "खाना खानु भयो ? " भनेर सोध्दा रैछन् ।एकदिन बेस्सरी भोक लागेको बेला एकजनाले यस्तै सोध्नुभयो ।मैले "छैन" भन्यो तर उहाँ "ए हस् त" भन्दै जानुभयो ।त्यसरी सोधेपछि खाना खान बोलाउँनु हुन्छ होला भनेको त यस्तो प्रश्न त सोध्ने मात्रै पो रैछ । भोको पेट नै लखरलखर हिन्नु पर्यो नि ।

3) Lightning
काठमाडौँमा बस्दा एकदिन मेरा गाइडले भनेका थिए "आज पानी पर्ला जस्तो छ ।गड्याङ्ग-गुडुङ्ग गर्यो भने टिभी कम्प्युटर घरमा जे जे छ सबै बन्द गर्नु ल।" मैले पनि त्यसै गर्यो ।गड्याङ्ग गुडुङ्ग गर्नासाथ मैले टिभी बन्द गर्यो, मोबाइल बन्द गर्यो, भित्ते घडी र क्यालकुलेटर बन्द गर्यो, इलेक्ट्रीक बल्ब र ग्यासको भल्भ,धाराको टुटी,बाहिरको गेट अनि कोठाको ढोका सबै बन्द गर्यो ।पछि पो थाहा भो त यति सम्मको त बन्द नगर्दा  नि हुने रैछ भनेर ।

4) Superstition 
नेपालमा आँखा फरफराउँदा शुभ समाचार आउँछ भन्दा रैछन्, हात चिलाउँदा पैसा कमाउँछ भन्दा रैछन्।तर हाम्रो अमेरिकातिर हात चिलाउँदा के भन्छन् थाहा छ ? हाम्रो तिर हात चिलायो भने " Go Wash your hands " भन्छन् ।

5) Roads
नेपाल कृषिप्रधान देश भएकोले होला सिँचाई प्रोजेक्ट एकदमै फस्टाएको रैछ ।यहाँको क्यापिटल काठमाडौँमा मनसुन सिजनमा यति धेरै सिँचाइ हुँदो रैछ कि पिच बाटोको बिचमा समेत धान रोप्न मिल्ने रैछ ।

6) Protest
हाम्रो यु.एस. तिर कोही मान्छे रिसायो भने कसैसँग नबोलीकन, दिनभरी ठुँस्स परेर बस्ने गर्छन् तर नेपालीहरूलाई कसैसँग रिसउठ्यो भने बिच सडकमा गएर आगो ताप्दा रैछन् ।त्यो पनि टायर बालेर अनि पुत्ला जलाएर ।

7) Religion( With Hindu Majority )
नेपालीहरू नदीलाई गंगा मान्दा रैछन्, किताबलाई सरस्वती मान्दा रैछन् । बुवा-आमा पनि भगवानकै रूप हुन् भन्दा रैछन् । यिनीहरू जे को पनि पूजा गर्छन् ।तर भित्री मनबाट भने पूजा गर्दैनन रैछन् ।भित्री मनबाट पूजा गर्ने गरेको भए नेपालका नदीनाला आज फोहोर हुँदैनन् थिए,  वृद्ध-आश्रमहरू आज रित्तै हुनेे थिए, मानिसलाई कुमार्गमा हिँड्नबाट रोक्नका लागि एउटा गीता पढाइदिए मजाले पुगिहाल्ने थियो ।

8) Nepotism + Corruption
नेपालीहरू देश बेच्यो भनेर नेतालाई गाली गर्छन् तर आफू चैँ मासु र रक्सीमै बिक्दा रैछन्।आफ्नो मान्छे भएपछि आत्तेपात्ते जसलाई पनि भोट गर्दा रैछन् ।कुनै कम्पिटिसनमा पनि आफ्नो मान्छे जाँदा आँखा चिम्लेर भोट गर्दा रैछन्, अरू प्रतिस्पर्धीको Performance कस्तो छ विचारै गर्दैनन् रैछन् ।

9) Life-Hacks
नेपालमा बस्दा मैले टिभी रिमोटको ब्याट्री टोक्दै र हातमा ड्याङ-ड्याङ ठोक्दै एक महिनासम्म चलाउन सिक्यो, टुथपेस्टलाई काटेर अझै पन्ध्र दिन चलाउन सिक्यो ।
 
नेपालले मलाई त धेरै सिकायो तर यस लेखमार्फत मैले नेपालीहरूलाई केही सिकाउन पायो कि पाएन त्यो त अब राम जाने । 
राम जाने अब राम जाने ।
लकडाउन सकिएछि हामी आफ्नो देश जाने ।।
Krick Koach



Comments

Post a Comment

Do comment the positive and negative aspects of the blog for further improvement and encouragement.

Popular posts from this blog

THE MAITIGHAR MANDALA

Image
Maitighar Mandala – The Maitighar Mandala located at the heart of Kathmandu has been a popular shrine for social activists all around the country. Now it is not merely a place but and emotion, a means of expression of rage, resentment and discontment towards any government decisions. Whenver the public feel discontentment on any social issue, we can see a prodigious amount of cathartic furore around the Maitighar Mandala. Some people are performing the street dramas, some are blindfolding their eyes, some are holding the play cards and shrieking relentlessly. You can see many activities in a single small place. But … But why Maitighar mandala? Why don’t they gather around the Baneshwor or Basantapur area where the population is most dense? Why not the Tundikhel or Khulamanch area. You know a lot of people could be accomodated around those area right? But why do people like Punya Gautam, Jwala Sangraula, Jaya Nari, Bhawana Raut or other social activists mill around this particular place
Read more

एउटा रूखको आत्मकथा ( Story of a tree )

Image
ऐया नि आम्मै ! के साह्रो ढाड दुखेको ।नदुखोस् पनि कसरी ? यसरी एकै ठाउँमा ठिङ्ग उभिराखेको पनि सय वर्ष नाघिसकेछ । अझै चिन्नुभएन ? म रूख हुँ क्या ।मेरो नाम वर हो ।आ … छोडौँ ।यो मान्छे जातीले मलाई चिन्लान् , मेरो वास्ता गर्लान् भनेर आश पनि कति गर्नु ? मान्छे लगायतका प्राणीहरूले फालेको CO 2 निलेर हामी मरीमरी Oxygen छोड्छौँ तर तिनीहरू हाम्लाई गन्दै गन्दैनन् ।अझ Boring Lecture मा बसिरहँदा तिनीहरू आफैँ अल्छी मानेर हाइ काढ्छन् अनि दोष चैँ हाम्लाई दिन्छन् – Oxygen फालेन भनेर ।  खासमा मान्छेहरूसँग मेरो विशेष नाता छ ।कतिजना युवतीहरूले आफ्नो चिना हेराएर मसँग बिहे पनि गरेका छन् ।ति युवतीहरू मलाई बेला - बेला भेट्न आउँछन् अनि कलशको पानीले मलाई छम्किएर जान्छन् । अरे बाबा ! मलाई पानी किन छम्कनु पर्यो ? म त होसमै छु त ।बरू तिमी होसमा छैनौ होला , तिमी मेरो वरिपरी ठूल्ठूला रूखहरू रोप , तिनीहरूलाई लगातार पानी छम्क  अनि त्यसपछि हामी ठूल्ठूला रूखहरू मिलेरैै वरिपरी वर्षा  पारिदिउँला नि हुन्न ? पहिला पहिला हाम्रो छहारी मुनी ऋषिमुनी आउँथे तपस्या गरेर जान्थे तर अहिले त कति साह्रो हेपेका के ! बल्ल कोही आयो ह
Read more